De Korhoenstappers

Wandeling “Parel van de Kempen” in Oud-Turnhout
Een schot in de roos!

Tekst & Foto: Nicole & Guy van Wandelclub Paul Gerard Beringen

Geen paniek! Er vielen geen gewonden.

Op donderdag 22 september 2022 besloten we om, na enkele dagen inactiviteit (geen wandelingen dichtbij huis of wegens andere verplichtingen), eens te gaan wandelen in Oud-Turnhout bij wandelclub De Korhoenstappers vzw. Daar ging namelijk hun wandeling “Parel van de Kempen” door.

Dus vertrokken we in Beringen voor een autorit van 52 kilometer naar Oud-Turnhout waar we met behulp van de, bij de federatiewandelaars maar al te goed gekende, wegwijzers naar de parking aan de recreatiejachthaven Het Gevaer geleid werden. Deze jachthaven ligt aan het Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten (provincie Antwerpen), dat het Kanaal Bocholt-Herentals in Dessel met het Albertkanaal in Schoten verbindt. Het is een van de zeven Kempische kanalen tussen de Maas en de Schelde. In 1846 was na twee jaar het traject Dessel-Turnhout afgewerkt, maar het zou tot 1875 duren vooraleer de verbinding Turnhout-Schoten klaar kwam.

De inschrijving gebeurde op originele wijze op één van de aangemeerde boten, waar we tevens konden genieten van een drankje en/of een broodje. Na een kop koffie kozen we voor de wandellus van 10,5 kilometer. Naast die afstand konden de wandelaars ook nog kiezen voor een lus van vijf kilometer en eentje van vijftien kilometer.

In het begin wandelden we wel wat over, voornamelijk verkeersarme, straten, maar al vlug bevonden we ons op diverse paden in de natuur. Na goed vijf kilometer gewandeld te hebben, werden we verrast omdat restaurant Burcht Hertog Jan de wandelaars een rustpost aanbood waar wat kon gegeten en gedronken worden. Het restaurant is gelegen in de bosrijke omgeving op de grens van Oud-Turnhout en Ravels. Doordat ook het zonnetje al vroeg van de partij was, kozen de meeste wandelaars voor een plaatsje op het terras.

Na het genot van een cappuccino hernamen we de wandeling en werden we alweer verrast. Net voor we de oever van het Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten bereikten, bood een dame enkele kunstwerken van VaartArt te koop aan. Maar het allerleukste vonden we toch wel de voetveer “De Liereman-Ravelse Bossen” met een veerman die de wandelaars naar de overkant bracht. Daar volgde dan een wandeling van iets meer dan twee kilometer over de andere oever van het kanaal en door het Gewestbos Ravels, een ongeveer 850 ha groot gebied dat beheerd wordt door het Agentschap Natuur en Bos.

Eerst volgden we nog even het jaagpad, maar al spoedig werden de wandelaars via een lus door de bossen geleid om daarna terug uit te komen bij de gratis veerdienst. Toen ik hem erom vroeg, vertelde de veerman dat hij op deze wandeldag al een honderdtal wandelaars had overgezet en dat in een 30 à 35 beurten (maal twee want ook de terugkerende wandelaars werden feilloos terug aan de startoever afgeleverd). De wandelaars konden zijn werk wel degelijk appreciëren en staken spontaan een kleine bijdrage in de spaarpot op het veer.

Na de korte overzet wandelden we eerst weer over het pad langs het kanaal. Via enkele kleine straatjes en vooral paden kwamen we na ongeveer drie kilometer terug uit aan de jachthaven. Op de boot, waar we ons ’s morgens hadden aangemeld, kon je niet alleen benedendeks maar ook bovendeks iets drinken en ook op de oever stonden tafels en stoelen waar de wandelaars konden plaatsnemen. Na nog een frisdrankje was het tijd om de terugtocht naar Beringen aan te vatten.

Het aantal wandelaars had zeker hoger mogen zijn, want uiteindelijk kwamen er op deze zonnige donderdag, met een maximumtemperatuur van 19 graden, maar 216 wandelaars opdagen. De wandeling alleen al verdiende er veel meer en afwezigen hadden eens te meer ongelijk!

We danken graag het Bestuur en de medewerkers van de wandelclub voor hun organisatie en inzet, evenals de uitbaters van het bootcafé en van het restaurant Burcht Hertog Jan om alle wandelaars te ontvangen, maar zeker ook de veerman die deze wandeling net dat tikje extra glans gaf! Het goede van een wandeling zit hem immers dikwijls juist in de verrassende elementen!

Op 3 september deden we een wandeling in het Grotenhoutbos hielden een barbecue achteraf.
Het Grotenhoutbos is een prachtig natuurgebied dat we nog niet vaak in clubverband bezocht hebben, en de deelnemende wandelaars hadden er dan ook zin in.
De vrees voor de pandemie was blijkbaar echt wel helemaal weggeëbd en het weer was, zoals de hele zomer lang al, warm en droog. Slecht voor de muggen en goed voor de wandelaars. De opkomst was prima: een gezellige en bonte troep Korhoenstappers was van de partij om de flora en fauna van het Grotenhoutbos te gaan bestuderen. Of toch minstens van de sfeer te genieten.
Een gedeelte van de groep was in het Zweepes Ven gebleven om alles klaar te zetten voor de barbecue achteraf. Er moest daar immers ook regelmatig geproefd worden of het bier al koud genoeg was, de wijn moest gedecanteerd worden en het wild geslacht worden om op de gloeiende houtskool gesmeten te worden. Zoiets.
Wij ondertussen maar stappen om onze honger aan te scherpen. Met dichtgeknepen billen snelden we door de Holdiepte, angstig rondkijkend liepen we door de Wolfskooi, en natuurlijk gingen we over de Aardbol naar de Nonnenbossen, waar we zeer ingetogen en plechtig doorschreden. Dan via de Turnhoutse Donk naar de Rotte Del, die ons daar niet kon houden want onze gedachten neigden al stilaan richting barbecue, en onze benen volgden gezwind.
En gelijk hadden ze, die benen, want terug in het Zweepes Ven kwam ons de geur van mmm en slurp al tegemoet. Het werd nog een gezellige avond met veel culinair genot en interessante gesprekken.

We vertrokken om 7u30 met een 30 Korhoenstappers naar Oostende, om er te gaan wandelen bij de
Keignaerttrippers.
Onderweg kregen we twee traktaties van de jarigen van de voorbije week. Michel (onze voorzitter) op 10
augustus en Linda (onze penningmeester) op 11 augustus. Hadden we al ineens een tussendoortje.
Er was bijna geen file, dus na ongeveer 2 uurtjes rijden kwamen we om 9u30 aan in Oostende. Michel en
Linda gingen de startkaarten halen en daarna konden we op pad voor de 6-12 of 18 km.
Nicole en ik, Josée en Marc en Carla waren van plan om de 18 km te doen. De bus zou toch pas tegen
17u30 terug vertrekken. De wandeling zelf liep door het havengebied, niet direct het mooiste stukje
Oostende, maar we passeerden toch de zeedijk en het strand, altijd een leuk uitzicht. Onderweg kort na
de eerste rustpost, kwamen we Karin, Linda en Bea tegen. Karin vroeg ons om mee de 12 km te doen,
want om 17u was de laatste aankomst en het was al een stuk in de namiddag en vrij warm.
Terug aan de startplaats aangekomen gingen we met alle Korhoentjes gezellig op het terras zitten, waar
het heerlijk vertoeven was met de ganse groep. Toch besloten Marc, Josée, Carla, Nicole en ik om nog
even naar het strand te gaan en met onze voetjes in het water. Marc is dan wel in zee gaan zwemmen,
was jaloers dat ik m’n badpak niet bij had.
Omdat iedereen al om 16u binnen was, vertrokken we om 16u45 terug huiswaarts. In de bus werd de
fles wijn verloot die Karin en Michel hadden gekregen van de inrichtende club als geschenk.
IK WAS DE GELUKKIGE WINNAAR!
Moe maar voldaan, na een heerlijk dagje zee kwamen we rond 19u aan in Oud-Turnhout.

BW

Busreis naar Büllingen op zondag 3 juli 2022

Het was vroeg dag toen we om 7 uur begonnen aan onze allereerste busreis met de Korhoenstappers.
Toen Guy ons om 9.30 uur afzette aan de aankomst was de zon al van de partij. Tijd om aan de 7 km te beginnen. Het parcours liep bijna volledig over onverharde paden, door naaldbossen,
met tussendoor mooie uitkijkjes over het landschap.
Na 6 km kwamen we bij de eerste rustpost, die we maar links lieten liggen omdat de we de bus naar Sankt-Vith niet mochten missen. Daar aangekomen gingen we direct op zoek om wat te eten, waar we de restaurants uit de Michelingids natuurlijk voorbij liepen. Nadat de magen goed gevuld waren kozen we natuurlijk … voor een wandeling.
Een historische wandeling, met foto’s op borden van de stad voor ze vernield werd door de geallieerde bombardementen in december 1944. Sankt-Vith werd in mei 1940 door Hitler geannexeerd en betaalde een zware prijs tijdens de tweede Wereldoorlog.
Om 15 uur was het tijd om terug te keren naar de start en de anderen –
die de grotere afstanden deden – op te halen om richting huis te rijden.

Karina en Edwin

Zaterdag 9 april 2022 organiseerde ik een clubwandeling in mijn geboortestad, het mooie Geel. Vertrekken deden we bij  Den Thijs aan sas 9, in mijn kindertijd) was het een bruin cafeetje met een voetbalveld waar de amateurploegskes kwamen shotten. Ook mijn vader in den tijd met zijn ploeg TV Kliniek (vraag me niet hoe ze aan die naam kwamen). Natuurlijk moesten wij altijd mee, maar we hebben daar mooie tijden beleefd en het deed me goed om  deze herinneringen op te halen. Er is natuurlijk veel veranderd, het oorspronkelijk gebouw staat er nog maar nu gerenoveerd en bijgebouwd en omgetoverd tot een brasserie.

Daar vertrokken we voor een wandeling van 8 km, naast de vaart met een groepje van 25 man en met mooie weer, richting Mosselgoren. Een natuurlijk,  moerassig gebied, waar de vogels rustig kunnen broeden. Op sommige plekjes was het wel drassig maar niet om te zeggen tis erg. Eenmaal de Mosselgoren rond liepen we een klein stukje terug naar de Baileybrug. Sommigen van de groep liepen terug richting Den  Thijs. Nog een brug uit den tijd van den oorlog. Eens de brug over daalden we af  terug naast de vaart en deden we een volgend natuurgebied genaamd Neerhelst. Een vrij steil trapje af en het gebied in. We waren zo aan het genieten van het gezelschap en de omgeving dat we het plots in de gaten kregen , oei we zitten verkeerd, verloren lopen kun je daar wel niet.

Dit was nog geen ramp we hebben wel met ons gekakel een mooi hert opgestoten maar niet geschoten, we stapten in tegenovergestelde richting verder maar kwamen dan wel terug aan het trapje. Eens het gebied uit terug naast de vaart en verder naar de brug  van sas 9 oversteken en we zaten terug aan de goeie kant om bij Den Thijs iets te drinken. We hadden een zaaltje voor ons alleen waar we iets dronken en nog op laatste beslist om daar iets te eten. Ondertussen kwam de paashaas weer langs, ja die  kan niet gemist worden met Pasen. 

In ieder geval, deze clubwandeling deed me deugd, om weer meer leden te zien, gezellig babbelen en lachen en nu aftellen naar zondag PalmenMet de jaarlijkse grote kermis van de Kempen in Geel. 

Karin

Kanne, 27 maart 2022

Wat was het vroeg uit de veren, die zondag, de dag uitgerekend dat de zomertijd inging en we om 7u30 aan de Hoogt vertrokken!
De dagen ervoor was het aangenaam warm, die dag echter was het eerder fris, 5 graden bij het ochtendgloren en hing er wat mist, die volgens de weerman  zou optrekken, jawadde…

Ginds aangekomen, na een warme tas koffie en een broodje gingen we op weg. Al gauw ging het berg op, korte nijdige hellingen, afgewisseld met dito laagtes. Ikzelf deed met een clubgenoot de 14,5km, waar ikzelf normaal 2u20 over doe, nu deed ik er 4u uur over, met 380 hoogtemeters! Kanne bestaat uit  boven en neder Kanne, Canne in de oude taal konden we lezen, ook een oude watermolen met woning uit 1650. Het Albertkanaal met monumentale brug snijdt het dorp in tweeën.
Als laatste op onze tocht konden we langs het fort van Eben – Emael in de gemeente Bassenge, provincie Luik, wandelen. Was er nog nooit geweest, kon me er zelfs geen voorstelling van geven. Makkelijk 4 voetbalvelden groot, allemaal ondergronds met op de hoeken bunkers die boven de grond uitsteken, de kanonlopen nog intact. Hier en daar zie je vierhoekige platformen met een koepel er boven, heel speciaal wel .

Aan de ingang gekomen, want het fort bereikten we via de achterdeur als het ware, konden we de geschiedenis ervan op foto’s zien en op borden lezen, indien je er nog nooit was, zeker aan te bevelen.
Bij aankomst in de zaal hadden we de zon nog niet gezien, altijd bij mistig weer gewandeld, van
vergezichten dus weinig gemerkt maar heb het me niet beklaagd.

En ineens kwam de zon erdoor, wij terug naar buiten en nog lekker van de zon genoten!

Martin.

FOTO’S